Zaterdag 4 oktober 2008 is ds. Abraham Cysouw uit Hardinxveld-Giessendam van ons heengegaan. Hij was na een hartstilstand in het ziekenhuis in Gorinchem opgenomen. De emeritus predikant bereikte de leeftijd van 74 jaar. Abraham Cysouw werd op 11 november in Rijswijk (ZH) geboren. Hij bracht zijn jeugd – ook kerkelijk gezien- door in Den Haag. Vanwege zijn afkomst uit de zogenaamde ethische richting in de Nederlandse Hervormde Kerk, hoorde hij vele predikanten uit die richting en uit de confessionele richting preken. Maar in zijn jeugd kwam het uiteindelijk tot een geestelijke worsteling, waarbij hij ging zoeken naar houvast.
Hij kwam terecht in de afdeling van de Gereformeerde Bond te Rijswijk, toen hervormd-gereformeerde evangelisatie geheten. Daar vond hij onder de prediking voedsel voor zijn ziel. Hij hoorde er niet alleen van het heilswerk van de Heere Jezus Christus als een objectieve werkelijkheid, maar ook hoe dat heil door de werking van de Heilige Geest toegepast wordt aan het hart van een zondaar. Daar hoorde hij van de aanvechtingen en bestrijdingen waarmee Gods kinderen te kampen hebben, maar ook van de wonderlijke uitreddingen waarmee de Heere zijn kinderen omringt. Daar hoorde hij van Gods eeuwig welbehagen waardoor de Heere in de tijd verloren mensen trekt uit de duisternis tot Zijn licht. Hij kwam persoonlijk tot geloof en mocht zich toevertrouwen aan Jezus Christus als Heiland en Zaligmaker.
ds. Abraham Cysouw (1933-2008)
Melissant en Lexmond
Met grote achting sprak ds. Cysouw over predikanten als ds. L. Vroegindeweij en ds. H.G. Abma. Later leerde hij in het geheel van de kerk ook ds. G. Boer en ds. W.L. Tukker steeds meer kennen en waarderen. In die tijd heeft hij de gereformeerde religie lief gekregen. Vervolgens werd het verlangen in zijn hart gewekt om predikant te worden. Nadat hij de toenmalige kweekschool doorlopen had is hij in Utrecht theologie gaan studeren. Daarvoor volgde hij ook de opleiding klassieke talen. Twee gemeenten diende ds. Cysouw: Melissant (1969) en Lexmond (1975). In die gemeenten heeft men hem als een oprechte dienaar van het Woord en als een trouw pastor leren kennen. Omdat hij consulent van de gemeente Hei- en Boeicop was, heb ik hem bij mijn intrede in oktober 1980 leren kennen. Wij hebben elkaar daarna voortdurend ontmoet. De contacten werden des te intenser toen hij zich na zijn emeritaat in december 1995 met zijn gezin in Hardinxveld-Giessendam vestigde.
Vervlakking
Onze vriend en broeder was wars van kerkpolitieke intriges en ook wars van geveinsde vroomheid. Als hij zelf sprak kwam dat dan ook direcht op uit zijn hart. Hij leed onder de achteruitgang van het kerkelijke leven in het algemeen en onder de vervlakking van het kerkelijk leven in eigen kring in het bijzonder. In Den Haag maakt hij mee hoe de ene predikantsplaats na de andere werd opgeheven en hoe de ene kerk na de andere werd afgebroken. Vaak verzuchtte hij: ‘Ik ben bang dat het onze gemeenten straks ook zal vergaan.’ Hij was zich ervan bewust dat de secularisatie door ons mensen niet is tegen te houden. Maar hij vreesde tegelijk dat we aan de achteruitgang van het kerkelijk leven meewerken als we toegeven aan de tijdgeest en niet staan voor een levensovertuiging die gegrond is op Gods Woord. Tegelijk was hij ervan overtuigd dat God Zich te allen tijden een gemeente doet overblijven die Hem in ootmoed vreest. Al behoeft dat niet te betekenen dat de kerk als instituut in ons vaderland alstijd zal blijven bestaan.
Onkerkelijken
In Hardinxveld-Giessendam heeft hij op een bescheiden wijze met de gemeente meegeleefd. Opmerkelijk is dat hij juist met onkerkelijken goede contacten wist op te bouwen, terwijl hij hen toch voortdurend maande om naar de kerk te komen omdat hij bewogen was met hun heil.
Onze vriend en broeder is van zijn aardse post afgelost. Toen hij vorige week met een hartstilstand werd geconfronteerd, werd ik bepaald bij Psalm 37. Allereerst bij vers 18: ‘De Heere kent de dagen van de oprechte; en hun erfenis zal in eeuwigheid blijven.’ En vervolgens bij vers 37: ‘Let op de vrome, en zie op de oprechte, want het einde van die man zal vrede zijn.’ We wensen zijn vrouw en kinderen en allen die rouwen om zijn verscheiden van harte de nabijheid des Heeren toe. Het mag hen tot troost zijn dat voor hem de strijd van het aardse leven is verwisseld voor de kroon der overwinning.
In Memoriam door T.C. Guijt, Nederhardinxveld-Giessendam. Overgenomen uit De Waarheidsvriend van 16 oktober 2008.